Σάββατο 29 Μαρτίου 2014
Η αυτοαναφορικότητα στην παραδοσιακή και την μοντέρνα ποίηση
Μαρία Πολυδούρη "Μόνο γιατί μ' αγάπησες"
"...Μόνο γιατί τά μάτια σου μέ κύτταξαν
μέ τήν ψυχή στό βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα τό ὑπέρτατο
τῆς ὕπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τά μάτια σου μέ κύτταξαν...."
μέ τήν ψυχή στό βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα τό ὑπέρτατο
τῆς ὕπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τά μάτια σου μέ κύτταξαν...."
- " Όταν κοιτώ τα μάτια σου, χάνομαι στο γαλανό φως που εκπέμπεις..."(Α.Μ.)
- " Τα τριαντάφυλλα είναι κόκκινα/ οι βιολέττες είναι μπλε/ τα μάτια σου τα όμορφα/ ένα απέραντο γαλάζιο.." ( Μ. Π.)
- " Τα μάτια σου με ταξιδεύουν/ ταξίδια χωρίς προορισμό..." (Λ. Π.)
- "Στα μάτια σου βλέπω, βλέπω τον εαυτό μου, / βλέπω τον κόσμο όλο..." (Δ. Λ.)
- " Θεέ μου κοίτα ομορφιά/ θεέ μου κοίτα μάτια/ που με κοιτούν και γίνομαι σαρανταδυό κομμάτια..." (Σ.Π.)
Σάββατο 22 Μαρτίου 2014
Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014
Παράδοση και Μοντερνισμός στη Νεοελληνική Ποίηση. Ποιήματα Ποιητικής
Η έννοια της αυτοαναφορικότητας στην Ποίηση
Τα
ποιήματα για την Ποίηση χαρακτηρίζονται από αυτοαναφορικότητα. Η ποίηση,
δηλαδή, στρέφεται στον ίδιο της τον εαυτό και το κείμενο αναπαριστά τη
διαδικασία της δημιουργίας του ή αναφέρεται στις συνθήκες ύπαρξής του. Έτσι τα
ποιήματα αναδεικνύουν ποικίλες πλευρές του ποιητικού φαινομένου με υλικό την
ίδια την ποίηση, φέρνοντας στο κέντρο του ενδιαφέροντος τον ποιητή ως υπεύθυνο
δημιουργό, με υψηλή συνείδηση του χρέους του απέναντι στην τέχνη του, και την
ποίηση ως πράξη ευθύνης.
Περιοδικό για την Ποίηση
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)