Η αυτοαναφορικότητα σε παραδοσιακά και μοντέρνα ποιήματα

Η αυτοαναφορικότητα σε παραδοσιακά και μοντέρνα ποιήματα 

Β΄φάση Ε΄ομάδα

Βικτωρία Θεοδώρου : Εγκώμιο

Γιώργος Σαραντάρης : Δεν είμαστε ποιητές σημαίνει… 

1^η δραστηριότητα 

             Η Βικτωρία Θεοδώρου γράφει με γλώσσα απλή και καθημερινή που φανερώνει τη στοργή και την αγάπη για τη μητέρα της. Χρησιμοποιεί λέξεις με κεφαλαία όπως  Τέχνη, Ζωή, Ταπεινότης, Δίκιο και το εγκωμιαστικό ύφος που δημιουργείται επιβεβαιώνει τον τίτλο, «Εγκώμιο». Το ποίημα είναι ο μονόλογος της ποιήτριας που χρησιμοποιώντας το β΄ πρόσωπο κερδίζει σε αμεσότητα και ζωντάνια ενώ με τις σκηνές που περιγράφει δίνει το πορτρέτο της μητέρας της τόσο ως προς την εμφάνισή της όσο και ως προς την ψυχή της. Το λεξιλόγιο της Βικτωρίας Θεοδώρου παραπέμπει στο λεξιλόγιο που η μητέρα της απλή γυναίκα χρησιμοποιούσε.

Ο Γιώργος Σαραντάρης με γλώσσα απλή δίνει το φιλοσοσφικό του στοχασμό για την ποίηση και τους ποιητές. Λιτά και καθαρά.

2^η δραστηριότητα

Τα δύο ποιήματα είναι διαφορετικά. Η Βικτωρία Θεοδώρου έγραψε ένα εγκώμιο για τη μητέρα της και ο Γιώργος Σαραντάρης διατύπωσε τη σκέψη του για την Ποίηση. Όμως και τα δύο ποιήματα πραγματοποίησαν το στόχο των δημιουργών.

3^η δραστηριότητα 

Για τη Βικτωρία Θεοδώρου το « Εγκώμιο» στη μητέρα της είναι το κίνητρο για να διατυπώσει τη θέση της για την τέχνη της Ποίησης. Η ποιήτρια θεωρεί ήρωες αυτούς που « κρατήσαν τη Ζωή και φύλαξαν το Δίκιο» . Αυτό η μητέρα της το υπηρέτησε σε όλη τη ζωή της για αυτό και με «η Τέχνη θα καταδεχτεί να υψώνει αιώνια/κι άφθαρτη τη θύμησή σου./Οι γενναίοι δοξαστήκανε κι οι ήρωες,/όσοι κρατήσαν τη Ζωή και φύλαξαν τo Δίκιο./Τώρα περνάς εσύ με το δειλό περπάτημα, το κουρασμένο,/και μπαίνει η Ταπεινότη σου στο Ηρώο.»

Για το Γιώργο Σαραντάρη η ποίηση είναι αγώνας όχι φυγή. Είναι ευθύνη για τη ζωή. Οι ποιητές παίρνουν τις ευθύνες της ζωής και απολαμβάνουν την ομορφιά της. Οι ποιητές είναι οι αγωνιστές που πολεμούν μέχρι τέλους με επιμονή.